Mijn wens voor het onderwijs? Meer ruimte om te dwalen. Niet alleen op zoek willen gaan naar antwoorden, om daarna een punt te zetten. Maar de vrijheid voelen om een komma te plaatsen, door vragen te stellen en te blijven spelen en onderzoeken. Met de school als oefenplaats, waar jongeren in alle rust kunnen ‘zijn’, en volwassen kunnen worden.

Want we leven in een ongeduldige wereld en in een werkelijkheid die complex en vaak ongrijpbaar is. Vragen als ‘Wat is waar?’ en ‘Wat moet ik doen?’ zijn soms moeilijk te beantwoorden. Ik denk dat het oké is om het even niet te weten. Om te accepteren dat er soms geen antwoord is. En om de tijd te nemen om onzekerheidsvaardig te worden. Omdat je daarmee juist het vertrouwen wint, dat je altijd ergens uitkomt.

Vanuit die gedachte wil ik jou als onderwijsprofessional uitnodigen om samen te dwalen, zonder te verdwalen. We gaan de vanzelfsprekendheid bevragen en durven twijfel toe te laten. Dat leidt tot onverwachte paden, nieuwe inzichten en een bredere blik. Waarbij we óók ergens uitkomen. Vanuit verbeeldingskracht gaan we op zoek naar een eindpunt: naar jouw ambitie over hoe onderwijs eruit zou moeten zien. Filosofie en wetenschap geven richting. Jij bepaalt uiteindelijk de koers.

Het resultaat? Visie- en conceptontwikkeling door te vertragen. Vanuit verwondering werpen we samen een kritische blik op jouw schoolorganisatie. Ondersteund door onderzoek, de juiste vragen en het verkennen van toekomstscenario’s bepaal je waar je écht naar toe wil. Ik geef je de taal, structuur en houvast om tot een nieuw ‘waartoe’ te komen. Waardoor onderwijs écht beter wordt.